Help! Ik vind je mening belangrijk

Weet je wat ik doodvermoeiend vind aan Jasper die ouder wordt?

Dat ik het ineens interessant begin te vinden wat de norm is — en me daar het liefst ook nog aan conformeert.

Nu was ik nooit vies van een stevige politieke opinie. Ik heb jarenlang voor de vakbeweging gewerkt, en geloof me: daar kunnen ze er wat van. Een mening gaat daar altijd vooraf aan de vlaggetjes, de toeters en de stakingen (en nog veel meer hoor — gewoon lekker lid worden).

Ik roep al jaren dat de mening van anderen me niks interesseert.Handig, als je toch al niet geneigd bent je aan te passen. In je sloffen de straat op, op je fiets stappen, en in je sweatpants naar vergaderingen. Mijn vrouw zei dan: ‘Doe normaal.’ En ik dacht: ‘Doe niet zo moeilijk.’Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik hoop dat mensen zeggen:‘Wat is die Jasper een aardige man.’Of: ‘Die ziet er leuk uit.’WTF.

Misschien heeft het iets met de leeftijd te maken?Dat je 43 jaar lang voorgeschoteld krijgt hoe het hoort, en langzaam maar zeker in dat web wordt gezogen? Of misschien is het wel dat je identiteit steeds meer samenvalt met je acties. Ik doe dus ik besta. En dus is het belangrijk wat ik doe.Wat het ook is — het is zwaar vermoeiend.

Dus ja, ik ben 43. En ik geef meer om je mening dan ik zou willen.Tegen dat stemmetje in mijn hoofd zeg ik vanavond: ‘Kappen nou!’En dan stap ik met sloffen aan op de fiets.

Zeg iets liefs als je me tegenkomt, oké?