Over de luxe van het mogen kiezen

Ik ben als 44-jarige af en toe nog oprecht verbaasd over mezelf: aan de ene kant heb ik een bloedhekel aan mensen die me vertellen wat ik moet doen, en aan de andere kant is het soms ook een heerlijk gevoel als je het niet allemaal zelf hoeft te verzinnen.

Morgen zijn de Tweede Kamerverkiezingen, en ik weet het nog niet. Zoveel partijen, zoveel meningen — maar kiezen voelt dit jaar urgenter dan anders. Dat keuzes consequenties hebben, bleek wel uit de rise and fall van het eerste kabinet Schoof. Onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) laat zien dat het vertrouwen in de politiek verder daalt: slechts 44% geeft de oude regering een voldoende, en bijna zes op de tien Nederlanders zeggen dat het land de verkeerde kant opgaat.

Er valt dus écht iets te kiezen morgen.

Tegelijkertijd hoor ik steeds vaker mensen verzuchten dat die consequenties wat hen betreft niet ver genoeg gaan. Er is behoefte aan een sterke man. Iemand die met één knip van de vingers de boel oplost.
Ik herken dat gevoel ook bij mezelf: hoe moeilijk kan het zijn als je een heel land kunt beïnvloeden? Fix die stikstofcrisis, bouw die huizen, en stop met elkaar de tent uitvechten.
Helaas — dat is niet hoe het werkt.

De knip van de vinger werkt niet, maar er zijn genoeg dingen die wél effect hebben. De afgelopen weken heb ik veel slimme mensen — denk ik — slimme dingen horen zeggen. Ze komen allemaal neer op kiezen.
Kiezen welke economie we willen.
Of democratie er nog steeds is om kwetsbaren te beschermen.
Of we bereid zijn onze rechtsstaat te verdedigen door niet steeds de randen op te zoeken van wat kan en mag.
En of we nog een beetje fatsoenlijk met elkaar om willen blijven gaan.

Allemaal keuzes die een reflectie zijn van de keuze in het kieshokje.

Tik-tak, nog geen 24 uur.

Het lijstje in mijn hoofd bestaat nog steeds uit twee, misschien drie partijen. De laatste keer dat ik mocht stemmen, koos ik pas in het kieshokje. Want voor iemand die niet houdt van mensen die hem vertellen wat hij moet doen, vind ik kiezen nog steeds heeeeeeeel lastig.